Իրանը պատրաստվում է հակահարված տալ Միացյալ Նահանգներին Մերձավոր Արևելքում՝ հաղորդել է Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի Telegram ալիքը։ Ավելի վաղ հաղորդվել էր, որ «ամերիկացիները սխալ հաշվարկներ են արել», քանի որ Իրանը նախկինում տարհանել էր բոլոր նյութերը երեք միջուկային օբյեկտներից, որոնք հարված էին ստացել ԱՄՆ-ի կողմից։               
 

Շղթայական գործընթաց է

Շղթայական գործընթաց է
05.02.2016 | 00:56

Ընտրական օրենսգրքին «ընդառաջ» քաղաքական դաշտը կրկին քանդվում-հավաքվում է: Չնայած հավաքելու բան առանձնապես չի էլ մնացել: ՀՀԿ-ՀՅԴ-ի վերջին «շփումների» վրա կարելի էր կազմել ներքաղաքական դաշտի ողջ քրեստոմատիան, սակայն խաղն այնքան է պրիմիտիվացել, ապաքաղաքականացվել, որ դրա վրա ժամանակ կորցնելը խիստ անիմաստ է: Պատային իրավիճակ է բոլորի, այդ թվում` ՀՀԿ-ի համար: Առաջին հայացքից կարող էր թվալ, թե Մելիք-Ադամյանում կաստայացող սույն «չաղ-ուրախ-բախտավոր» կուսակցությունն իր ամենալավ օրերն է ապրում, սակայն այնտեղ ևս վերադասավորություններ և լուրջ գործընթացներ են: Առաջին հերթին` վերնախավում: Եվ քանի որ «մարտն» այնտեղ, ինչպես միշտ, ընթանում է գորգի տակ, անչափ դժվար է արմատական գործընթացը տարբերել պրոֆիլակտիկ միջոցառումներից և հասկանալ` Հովիկ Աբրահամյանի մեկուսացումը մի շարք, այդ թվում` կադրային գործընթացներից, «նմա՞ն» է այն ամենին, ինչ տեղի ունեցավ ոչ վաղ անցյալում, երբ նրան «դուրս հրավիրեցին» ԱԺ նախագահի աշխատասենյակից, և, էներգաթափ անելուց հետո, կրկին վերադարձրին համանման աշխատասենյակ` պակասեցրած ամբիցիաներով: Թե՞ որոշվել է` դեպ խորհրդարանական հանրապետություն մուտքը նորոգված մոտեցումներով ու թիմով շեմել` կտրելով անցյալի ու անցյալը «պատկերող» գործիչների հետ բոլոր կապերը` վասն ապագայի: Ընդ որում, չպետք է մոռանալ նաև, որ այդ «կտրումը» շղթայական գործընթաց է և համալիր լուծում է պահանջելու:
Շատ նուրբ մի հանգամանք էլ կա այս ամենում: Կարելի է կարծել, որ այս պահին իշխանությունները (հասկանում ենք` Սերժ Սարգսյանը) խուսափեցին ոչ միայն արտաքին, այլև ներքին գրեթե բոլոր կարգի վտանգներից։ Պոտենցիալ «հակաթիմերը» «գերի» են վերցված, որևէ խաղի հնարավորություն չունեն, ինչպես, ասենք, Օսկանյանը, նույն ԲՀԿ-ի ավերակների վրա մնացածները, ՀԱԿ-ը… շատերը: Կա նաև այս խնդրի հակառակ երեսը, քանզի Նյուտոնի օրենքը` հարված-հակահարված, չի դադարել գործելուց: ՈՒ հիմա, երբ քաղաքական դաշտը գրեթե հիմնովին ամայացած է, անվերջ մենապարել հնարավոր չէ, պետք է կարողանալ վակուումը լցնել: Ինչո՞վ` ահա հարցերի հարցը, որի նույնքան համակարգված պատասխանը Սերժ Սարգսյանը, հաստատապես, չունի:
Իհարկե, լավ է, որ խաղից գրեթե հանված են թե՛ ԼՏՊ-ն, թե՛ Քոչարյանը, թե՛ օլիգարխիկ ԲՀԿ-ն, թե՛ Հովիկ Աբրահամյանը (՞), սակայն անհայտ է` կարողանալո՞ւ է Սերժ Սարգսյանը, ով վերը նշվածների հետ լրջագույն պորտալար ունի, հիմնովին կլլել նրանց, տրանսֆորմացնել և, որ ամենակարևորն է, տրանսֆորմացվել` փլատակների տակ չմնալու, կենսունակ լինելու, հարցերի հարցին պատասխանելու համար` ի՞նչ ռեսուրսների հաշվին է կառուցելու խորհրդարանական հանրապետությունը` իներցիո՞ն, հին գինին` նոր տիկում սկզբունքո՞վ։ Կարողանալո՞ւ է բարեփոխումների այն հույսերը, որ կապված էին իր հետ, երբ 2008-ին ստանձնեց պաշտոնը և խոսեց դրանց մասին, իրականացնել, թե՞ դրանք «լոկ ֆիկցիա, ուղեղային մորմոք» էին:
Առավել բարեպատեհ առիթ ու ժամանակահատված չի կարող լինել, քան հիմա է. լուֆտային այս տարին` մինչև 2017, երբ, չնայած արտաքին մարտահրավերներին, մեր շուրջը հարաբերական դադար է, ունենք գերտերությունների հնարավոր բարյացակամությունը, ներքին դաշտում էլ, ինչպես ասացինք, խանգարողների փաղանգը հետ է քաշված:
ՈՒրիշ էլ` ե՞րբ: Մանավանդ որ տիեզերքը չի սիրում նրանց, ովքեր իր տված հնարավորությունն ու դասը չեն սերտում։


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1351

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ